Humane wetenschappen is een sterk theoretische studierichting in de doorstroomfinaliteit. Ze combineert een brede algemene vorming met filosofie, kunstbeschouwing, sociale en gedragswetenschappen en statistiek. Leerlingen filosoferen over de mens, de wereld rondom ons, het goed en het kwade. Ze leren kijken en luisteren naar kunst en ze leren de vorm, de inhoud, de context en de functie van kunstwerken analyseren vanuit een kunsthistorisch kader. Tenslotte ontwikkelen leerlingen een wetenschappelijk begrippenkader met betrekking tot sociale en gedragswetenschappen en leren ze verbanden zien met betrekking tot de hedendaagse samenleving, politiek en de mens en zijn gedrag. Daartoe analyseren ze wetenschappelijke theorieën.
Leerlingen kunnen volwaardig filosoferen als ze de juiste taal beheersen: ze kennen de betekenis van filosofische termen en weten hoe ze die concepten kunnen toepassen in een argumentatie. Daarnaast ontwikkelen leerlingen zich ook als sociale en culturele wezens door dit vak heen: al van bij het begin van de filosofie staat de dialoog centraal. Leerlingen ontdekken hoe ze hun opvattingen en waarden ontwikkelen in relatie met anderen, welke antwoorden er geformuleerd kunnen worden op ethische kwesties en welke principes er aan de basis liggen van hoe een samenleving functioneert.
In het vak Kunstbeschouwing ontdekken de leerlingen hoe ze hun eigen kunstbeleving kunnen versterken en kaderen in een kunsthistorisch referentiekader. Talige vorming speelt daarbij een belangrijke rol: leerlingen kunnen niet alleen hun mening over een kunstuiting geven, maar zijn ook in staat om hun kunstbeleving grondig te verwoorden. Dit doen ze enerzijds vanuit een open houding van verwondering en nieuwsgierigheid, anderzijds vanuit de nodige kennis van bouwstenen, technieken, materialen en stijlperiodes. De interpretatie en waardering van een kunstwerk kan vanuit verschillende perspectieven gebeuren: een historisch, een maatschappelijk of een methodisch perspectief.
In sociale vorming ligt de focus op hoe de mens als uniek en relationeel wezen (uniciteit in verbondenheid) zijn plaats zoekt in deze samenleving.
Leerlingen leren met oog voor een wetenschappelijke benadering zichzelf en de ander kennen als persoon en als knooppunt van relaties. Ze leren in hun persoonlijke ontwikkeling omgaan met het complexe samenspel tussen lichamelijke, emotionele, relationele en spirituele factoren. Met oog voor de kwetsbaarheid van zichzelf en de ander worden leerlingen uitgedaagd om minder ik-gericht en meer empathisch en genereus in relatie te treden met de ander.
Daarnaast leren leerlingen vanuit een wetenschappelijke bril kijken naar de complexe en veelzijdige samenleving. Maatschappelijke vorming zet leerlingen aan om in deze samenleving hun weg en plaats te vinden. Ze worden hierbij uitgenodigd in dialoog te gaan en om zich intercultureel te vormen om zo een meer gastvrije en rechtvaardige wereld te creëren.
Deel deze pagina:
